Dagboek van onze honden

Saturday, January 07, 2006

Indy en de feestdagen


Allereerst willen wij een ieder die het dagboek van Indy leest een Hondsgoed 2006 toewensen!!!
Er is door de feestdagen een beetje de klad gekomen in het schrijven in Indy's dagboek. Indy's grote hobby voor en tijdens de kersdagen was om het liefst door de kerstboom te lopen i.p.v. er langs,maar goed dat de kerstballen wat hoger in de boom hingen. En we hebben de dag na kerst de boom maar naar buiten gedaan. En dan lijkt het de eerste dagen net of je een groter huis hebt.
De sneeuw de dag voor de jaarwisseling vond Indy helemaal het einde.Ze heeft naar de sneeuwvlokken staan happen, erin gelegen en er heel hard door heen gerend.
Het is gewoon heel leuk om te zien hoe een jonge hond reageerd als ze voor het eerst sneeuw zien.
De Jaarwisseling daar heeft Indy weinig hinder van ondervonden, als we haar aan het uitlaten waren en er werd een rotje afgestoken stond ze alleen maar te kijken waar komt dat nou vandaan en liep vervolgens weer verder.
Verder is er goed nieuws uit Utrecht gekomen 3 januari, n.l. de ecoli-bacterie hebben ze niet meer aangetroffen in de laatste kweek van 12 december.
Ze hadden ons ook al verteld in Utrecht hoe langer het duurt hoe gunstiger de uitslag. Alleen moesten we doordat de feestdagen er tussen zaten er wat langer op wachten. Indy krijgt nu als ze voor de nacht is uitgelaten 1,5 tablet clavubactin van 250 mg, dit als onderhouds dosering om te voorkomen dat de nierbekkenontsteking weer net zo snel terug komt. Dit moet tot ze loops is.Het net voor de nacht geven heeft volgens Utrecht als voordeel dat de clavubactin langer in Indy's lijfje zit en niet zo snel wordt uitgeplast. Nu maar een schietgebedje doen voor Indy dat dit echt zo werkt.Op 30 januari moeten we weer terug naar Utrecht voor weer een blaas echo en een blaas punctie, waarvan weer een kweek wordt gemaakt. Dit alles moet om te kijken of het nierbekken zich weer herstelt en om te kijken of er geen andere bacterieën in de blaas zitten. Gisteren zijn we naar onze dierenarts [ "Ome Peer"] geweest voor Indy na te kijken en te wegen voor de juiste dosering van de medicijnen, en de nieuwe afspraken met Utrecht door te spreken.
Gelukkig [ voor Indy] was de lieve snoepjes zuster er ook, en ze heeft [zoals altijd] Indy weer ontzettend verwend met veel snoepjes.
En tussen de snoepjes door werd Indy onderzocht door "Ome Peer".
Zelf vind ik het een heel fijn idee dat onze eigen dierenarts mee kijkt en zo af en toe wanneer ik weer met heel veel vraagtekens uit Utrecht kom[ je wordt door die studenten immers opgezadeld met een hoop balast], onze dierenarts zelf even Utrecht belt voor informatie.
We zeggen het eigenlijk nooit, maar graag zou ik onze dierenarts en assistentes op deze wijze even willen bedanken voor hun goede zorgen voor onze Indy.
Omdat de snoepjes zuster voor Indy toch wel erg belangrijk is als Indy naar "Ome Peer"moet voor onderzoek [ dat maakt die bezoekjes juist leuk], hebben we de snoepjes zuster en Indy op de foto in dit verhaal van Indy's dagboek.
Vandaag hebben Indy en ik de oefeningen van de hondenschool midden in Brielle op de markt [ recht tegen over het oude stadhuis op de Markt] gedaan.
We hebben doordat we in een klein dorp wonen [ ongeveer 2000 inwoners]weinig afleiding voor Indy zoals mensen die voorbij lopen of fietsers of andere honden.
Indy is nogal enthousiast en niet iedereen vindt dat leuk als een jonge hond van zeven maanden tegen je aan springt. Het gekke is dat mensen dat van puppy's allemaal leuk vinden, maar zodra een hond een paar maanden oud is niemand dat meer leuk vindt.
En dan zit je als hondenbezitter met de gebakken peren, hoe leer je dat enthousiaste nu wat minder te worden. Mensen mogen Indy alleen aaien wanneer ze zit, en niet wanneer ze tegen iemand aan springt.
En als Indy naar iemand toe wil die ze ziet loop ik de tegenovergestelde richting uit. En veel bochten lopen, zodat Indy moet opletten waar ik heen ga.
Toen we thuis waren heb ik Indy nog even uitgelaten en in de bench gedaan, daarna ben ik met Donja en Sarah langs de Brielse Maas naar Brielle gaan lopen [ kleine 6 km]en met de bus weer terug naar huis. Het was koud, maar het was een lekkere wandeling.