Indy is bijna al weer een jaar

Het is al weer een poosje geleden dat ik geschreven heb in Indy's dagboek.
Het lukte me gewoon niet eerder vanwege tijdsgebrek, door werk en jachttraining en de tijd die het "huiswerk"maken van jachttraining in beslag neemt. Maar het heerlijke van deze tijd is dat de avonden langer zijn,
en daardoor de dagen langer zijn waardoor we meer tijd hebt om ons "huiswerk" te maken. Voor Indy is het best wennen het trainen, maar dat komt omdat ze door lang ziek geweest te zijn niets is gewend. De vorderingen gaan niet hard, maar dat hoeft ook niet van ons. Keulen en Aken zijn immers ook niet op de zelfde dag gebouwd.En ze is blond van nature, dat scheelt [ denk ik] ook.

Afgelopen maandag kwam Carolien, één van de voedingsdeskundige van ons hondenvoer Prins zomaar even langs, om eens te kijken hoe het met de honden gaat, en of we nog vragen of problemen ergens mee hebben.
Toen kwam het gesprek even op Indy.
Tot vorige week gaven we Indy s'middags samen met Tessa [ onze zwarte labrador van zes maanden] nog ongeveer 50 gram [ Indy dan].
Gewoon omdat Indy dat nog nodig had, doordat ze meer als een half jaar is ziek geweest loopt ze gewoon wat achter in groei en ontwikkeling.
Carolien vond dat ze er perfect uit zag, ze zei je hebt goed op het oog gevoerd.
Dat laatste schijnt nog al een kunst te zijn voor veel mensen.

Op 29 April werden we blij verrast doordat Indy loops is geworden.
De Diergeneeskundige Universiteit Utrecht waar Indy onder behandeling was voor haar nierbekkenontsteking had ons vertelt dat hoe eerder ze loops zou worden des te beter de spieren van de blaas beter gaan sluiten waardoor schadelijke bacterien niet meer naar binnen kunnen dringen.

Indy is pas weer mee geweest naar de verpleegafdeling van een bejaardenhuis bij ons in de omgeving,
de bewoners/sters waren helemaal gek met haar.
Indy mag dan buiten best eens ondeugend zijn , maar binnen is er geen groter kroelbeest te vinden als Indy.
Er zijn heel veel mensen en kinderen op straat die ondanks dat Indy inmiddels geen puppy meer is altijd even met haar moeten kroelen of aan ons vragen hoe het met Indy is.
Zo ook de snoepjes zuster [ assistente van onze dierenarts] als we bellen voor één van onze andere honden.
Van de week kan de snoepjes zuster weer even [bij] kroelen met Indy.
Niet omdat Indy ziek is maar we waren vergeten dat alle honden hun Hondsdolheids prik nog moeten hebben voor onze vakantie.
Gelukkig is deze enting [ al heb je deze van het juiste merk] drie jaar geldig.
Voorheen was deze maar een jaar geldig.
Veel mensen weten het laatste niet.

Iedere keer vergeet ik het te schrijven, dat als je bij Indy haar halsband om doet
met riem, ze zelf de riem opraapt en deze bij je komt brengen als je niet meteen met haar naar buiten gaat.
Het is gewoon een lekkere dondersteen die 29 mei al weer een jaar wordt
Waar blijft de tijd?? Die vliegt!!