Indy's zomer

Door de vakantie en de warmte [ de computer staat op zolder] en door het trainen met de andere honden voor een jachtdiploma[ vooral 's avonds], is er de laatste maanden van schrijven in Indy's dagboek niets terecht gekomen. Op Indy's eerste verjaardag waren wij op vakantie in Limburg, en de bewuste dag waren we wijn kopen in Leiwen [ vlak bij Trier], bij onze favoriete wijnboer waar we al meer als tien jaar komen zo één keer per jaar. Dus Indy had gelijk haar eerste buitenlandse reis. Wat overgens op Indy geen indruk maakte. Zolang je als hond maar op tijd uit gaat en op tijd je natje en je droogje krijgt maakt het niet uit waar je bent en met wie je ergens bent. De foto in dit verhaaltje is gemaakt toen ik samen met [ grote zus] Sarah en Indy een mooie wandel-route aan het lopen was door het mooie Zuid-Limburg, waar ik stapel op ben. In die periode leken de honden als twee druppels op elkaar, vooral als ze op de grond lagen waren ze moeilijk te onderscheiden van elkaar. Dat is natuurlijk ook niet gek als je allebei de zelfde ouders hebt, met alleen een leeftijdsverschil van 1,5 jaar. Je kon het in die tijd alleen maar zien als ze naast elkaar stonden, door het [ toen nog] hoogte verschil. Maar inmiddels is Indy's hoofd wat breder als van Sarah en ook Indy's poten zijn wat steviger geworden, waardoor ze niet meer zoveel op elkaar lijken.
Een grote hobby van Indy met de hitte golf was zwemmen in het Brielse Meer.
Voor Indy hoefde je er geen balletje of een stok in te gooien, die ging uit zichzelf zwemmen het liefst zo ver mogelijk naar het midden van het meer, dan moest ik ze weleens terug fluiten uit angst voor speedboten die met een noodgang over het Brielse Meer varen.
Het is ook zo grappig gezicht als je haar ziet zwemmen, ze heeft het dan helemaal naar haar zin.
Vorige week moest Indy naar "Ome Peer"[ de dierenarts] en de snoepjes zuster
[ de assistente] voor haar jaarlijkse enting. We hebben toen voor "Ome Peer"en de "snoepjes zuster"een appeltaartje mee genomen als dank voor de goede zorgen voor Indy het afgelopen jaar. En zorgen waren er!
Indy moest op de onderzoekstafel om haar te bekijken en de enting te geven, en stapte alsof er nog nooit iets naars gebeurd was zo de onderzoekstafel op.
Daar waren zowel "Ome Peer"als de "snoepjes zuster zeer verbaast over.
Maar dat is Indy!
Veertien dagen geleden op een zaterdag ochtend stond er opeens onverwacht een collega van mijn man met zijn vrouw voor de deur omdat ze onze honden eens in het echt wilde zien hoe ze zijn. Hoe hun karakters zijn kun je namelijk niet zien op een website. Deze collega van mijn man gaat over 1,5 jaar met fut en wil dan een pup wil, omdat zijn vrouw door een ongeluk in een rolstoel zit en niets aan de opvoeding van de pup kan doen vandaar. We hebben met z'n drieeen met de honden in de tuin gezeten met een kopje koffie erbij, de mappen met de gezondheidsuitslagen ter inzage erbij en veel verhalen over hoe ze zijn.
En de honden vonden het heerlijk al dat aaien en aandacht voor hen.
Waarom ik dit nu schrijf, deze lieve mensen hebben een pup besteld van onze Indy, iets wat ik maar al te goed kan begrijpen.
En nu maar hopen en duimen dat de Hd en Ed foto's aan het eind van de maand maar goed mogen zijn, en als dat goed is ook haar ogen goed zijn.
En mocht ze ooit een nestje krijgen dat ook dat dan maar goed mag gaan.
Maar of het goed is of niet het besluit is genomen dat Indy nooit meer bij ons weg gaat, want er is maar één Indy.