Sarah

Vandaag las ik in een vrouwenweekblad, dat er ouders zijn van kinderen die met één kind [ als ze meerdere kinderen hebben] soms meer band hebben dan met de andere. Zo heb ik dat met Sarah. Ze is een puppy uit mijn eerste zelf gefokte nest, opzich is dat al heel speciaal. Ik heb ontzettend veel gehoorzaamheids trainingen met haar gedaan, nog meer als met haar moeder. Ook is zij mijn eerste hond waar ik ooit jachttrainingen mee ben gaan volgen bij de KNJV. [ En dat voor een ex vegetarieer]. Toen ik mijn eerste les kreeg van Bert van der Graaf [ inmiddels is Bert daarmee gestopt], zei Bert je eerste hond waarmee je jachttraining gaat doen die verziek je, nou dachten wij dat zullen wij nog weleens zien. Dat zijn dingen die moet je niet tegen mij vertellen, want dan ga ik er voor 200% voor om het wel te halen. Het C diploma van de KNJV haalde ze met 49 van de 50 punten een 1e plaats, en een week later haar eerste B diploma met 68 punten [ een totaal niveau hoger]. Toen ze dat eenmaal gehaald had en we wisten dat ze de uitmuntends binnen had voor de show en A heupen Norberg 40 had en ED vrij en ogen vrij had kreeg ze haar eerste nest. Ook dit eerste nest van Sarah is het eerste nest wat ik zonder keizersnede geboren heb zien worden, dat opzich ook weer bijzonder is. Ze heeft een nest gehad van Gatchells Man of Honour, van Finn's Da Capo en van Furyo Noroy Du Plesy. Ze heeft 24 kinderen, en je ziet het haast niet aan haar. Dat zal het vele lopen wat ik met haar doe wel zijn, een goede bespiering. Het was net als Donja een super mum. Als ze de pups allang niet meer mocht voeden en je ging zelf naar toilet dan sprong ze gewoon de werpkist in, zo van het zijn mijn kindjes en ik doe het lekker toch. Ook heb ik heerlijke vakantie's gehad met Sarah in de Franse Alpen , wandelingen van 8 uur op een dag no problem voor Sarah, heerlijk zwemmen in het meer van Geneve of onderweg in een berg meer, wat zo helder was dat je ze kon zien zwemmen onder water. Dat hoop ik dit jaar ook weer te gaan doen. Mee naar hotels en restaurants waar normaal geen honden mee naar toe mogen mag zij naar binnen. Ze gaat altijd met me mee boodschappen doen in Brielle Oostvoorne Rockanje etc. Er zijn zelfs kledingwinkels Bruna's etc waar ze voor haar [ en als ik een pup aan het socialiseren ben ] snoepjes voor haar [ en de nieuwe pup]. Zo ook in een eetcafe in Brielle in de Hoofdwacht, als ik daar eens ben zonder Sarah, dan krijg ik gelijk de vraag vooral van Wim, waar is Sarah of te wel met andere woorden er is toch niks met d'r?????!!!! Het is zelfs zo gek dat als ik zonder Sarah ergens loop [ ik me ten eerste kaal voel zonder hond], mensen gewoon vragen waar Sarah is. En vorig jaar in Oostvoorne vlak voor Sarah's bevalling compleet verdwaald geweest ben in de Oostvoornese duinen. Al vanaf dat Sarah 6 weken oud is gaat ze mee naar de verpleegafdeling van De Leemgaarde 'T Hart daar zijn de bewoners en verpleging ook gek van d'r. Ik heb samen met Sarah bijna 5 jaar met een bewoonster gewandeld in het Mildenburgbos in Oostvoorne, bijna ook een keer een bekeuring gehad van Ko de boswachter, omdat de mevrouw in kwestie het prachtig vond om Sarah los te zien lopen, wat daar dus niet mag. Toen ik dit vertelde aan de boswachter kreeg een waarschuwing en geen bekeuring die toen al 60 euro was. Pas nog liep ik in Rockanje [ je mag de honden nog maar op weinig plaatsen los laten lopen], de auto van de buiten gewoon amtenaar reed langzaam naast mij: Mevrouw u mag uw hond niet los laten lopen, ik bood mijn excuus aan en kon door normaal is het 90 euro boete. Sarah heeft haar koppie mee. Ze heeft nu een beetje beginnend grijs koppie, maar had heel lang een baby face. De mevrouw die ik al vijf jaar bezoek op de verpleegafdeling die noemt Sarah altijd prikkel de prik [ vermoedelijk naar een hondje van die mevrouw van vroeger], het is zo leuk te vertellen dat Sarah wanneer ze zo wordt genoemd als we daar zijn daar naar luisterd, het is alsof ze begrijpt, nu ben ik dat even. Ook help ik kinderen die bang zijn van honden met Sarah, het kan allemaal omdat ze zo verschrikkelijk rustig karakter heeft. Vorig jaar is bij Sarah nog een wrat weggehaald van haar oor, normaal gaan ze daarvoor onder narcose, Sarah niet. Walter Strikkers heeft haar staande op de tafel met een plaatselijke verdoving geholpen, ik hield haar samen met een assistente vast, het was bijzonder, het gemak waarmee dit ging. Als ik voor mijzelf naar de fisio moet en het is te warm om in de auto te zitten dan mag ze mee naar binnen. Er zijn door de jaren al zoveel mensen geweest die gevraagd hebben als je ze ooit weg zou doen mag ik ze dan hebben. Dan zeg ik, ik kom bij een klein plaatsje bij de stad Den Briel vandaan, in Brielle heb je een Dom [ kerk] die is heel hoog, en die lijst van mensen die aan mij vragen mag ik Sarah hebben [ ook Donja hoor], die lijst is net zo lang [ of hoog 'tis maar hoe je het zegt] als de Brielse Dom. U begrijpt denk ik nu wel hoe dierbaar Sarah voor mij is. Ze kan het met ieder mens en ieder dier vinden, waar vindt je dit?????? De schrik was ook zo groot toen ik op wintersport was en gebeld werd van thuis dat ze met een acute baarmoederontsteking op de operatie tafel lag. Ik dacht ik ga dood, als ze dit niet overleefd. Ze is mijn maatje, wij zijn ying en yang samen, we voelen elkaar door en door aan, ik hoef niets te zeggen ze begrijpt me. Ik heb moeilijke jaren achter door het ziek zijn en overlijden van mijn vader, wat heel heftig is geweest, stemband kanker en een CVA, maar Donja en Sarah waren er en daar kon je veel in kwijt, door met het te trainen en te lopen lange afstanden. Het is een on-voorstelbare band die wij samen hebben. Ik hoop dat Sarah minstens 15 jaar mag worden, nog beter zou het eeuwige leven zijn.

een hond met kiespijn

We hebben allemaal weleens gehoord van een boer met kiespijn maar een hond....... Vorige week donderdag was er in Woonzorgcentrum De Leemgaarde op verpleegafdeling 'T Hart, waar overgens het merendeel dementerende oudere wonen een filmopname waarin Sarah met haar vrijwilligerswerk [ en ik zelf ] werden gefilmd voor De Catharina stichting, waard De Leemgaarde onderdeel van is. De opnamen verliepen vlekkenloos en Sarah is ver-eeuwigd op het witte doek. Toen k thuis kwam dacht ik nou Sarah je hebt zo super gewerkt, je krijgt lekker een buffelkluif, en Donja en Tessa en Olav en het hondje van Marjorie onze dochter een Cavelier King Charles Spaniel ook. Naar verloop van tijd kom ik in de tuin zie alle honden kluiven of hun leven er vanaf hangt behalve Sarah........ Ik dacht gelijk dat is niet goed dat is totaal niet hoe Sarah is. Samen met Marjorie hebben we gekeken in haar bek, en zagen links boven een afgebroken kies. Gauw de dierenartsen in Sleeuwijk gebeld, daar konden we diezelfde avond nog naar het inloop spreekuur. Annemiek Boer de dierenarts constateerde hetzelfde als wij, en de keuze naar een dieren tandarts voor een zenuwbehandeling waarvan ze eigenlijk zei dat de jkans heel klein is dat dit slaagd, als er ontstekingsweefsel achter blijft krijg je een grote ontsteking of eruit trekken. Ik vroeg Annemiek wat zou jij doen??? Ze zei trekken. Omdat Sarah en ik waarschijnlijk met Pasen weggaan, vroeg ik wanneer het kon. Eigenlijk is donderdag gebits dag in Sleeuwijk, maar dan is het al zo auw Pasen. Sarah kon vandaag terecht bij een dierenarts die wij nog niet eerder hadden gezien in Sleeuwijk Michel Counotte, een dierenarts die de dingen goed heeft uitgelegd, en die een uur bezig is geweest om Sarah te verlossen van de afgebroken kies, en meteen tandsteen heeft weggehaald en een laag je op haar gebit heeft gelegd van fluor en iets tegen tandsteen. En er zat aan de afgebroken kies ook ontstekings weefsel, dus een stomagyl kuur voor een week [is anti -biothica], en pijnstiller/ontstekingsremmers Het engste van dit hele gebeuren was voor mij de narcose, dit omdat ze 3 jaar geleden onder narcose moest voor het verwijderen van een wratje, en pas weer wakker werd na 3 zakken infuusvloeistof, en een paar uur wachten, dus iedere keer als er iets onder narcose moet gebeuren dan komt de angst daarvoor weer terug. Ben vannacht op de bank gaan slapen [ vond Sarah wel gezellig, die ging voor de bank liggen slapen], dacht ik ben ik lekker nog bij mijn hondenkind voor het gebeuren. Het leukste is dan slaapt Sarah [ weet toch niet wat er gaat gebeuren], en het mens [ ik dus] lig pieker de pieker de halve nacht wakker, ben om 6 uur compleet uitgeslapen en ga aan de gang. Eten douchen Sarah uitlaten [ je ziet ze zo denken huuuum geen eten????? en ik moet in de auto???????je hoort ze denken iets klopt hier niet] , en dan met de auto normaal 3 kwartier nu 5 kwartier door de files naar Sleeuwijk. Loopt de vorige patient een half uur uit zit je daar maar brrrr ik wou dat het alvast maar klaar was. Ik was zo blij toen ik weer bij haar was in de bij kom kamer, en d'r staartje zag kwispelen. Yes ze leeft nog!!!!! Het meest lach wekkende zijn deze twee dingen, ik vroeg na een half uurtje ga je mee naar het strand [ daar komen wij samen veel om te hardlopen of lange afstandwandelingen te maken], en ze stond meteen op wel waggel de waggel. En toen we de rekening hadden betaald wilde ik zelf nog even naar toilet toen heeft een lieve mevrouw even op haar gepast en sliep ze voor de balie weer. Eenmaal buiten gekomen waggel de waggel niet uit willen, dus dan maar naar de auto toe. Ik leg mijn spullen in de auto doe de achterklep open, en voor ik er erg in had floep, maakt Sarah een sprong zo de achterbak in, ik schrok me dood ze had haar poten wel kunnen breken. Dat is nou typich Sarah, hoog springen, net als d'r vader en d'r opa, die waren daar ook goed in en sommige kinderen van Sarah doen het ook hoor ik van hun eigenaren. Eenmaal thuis gekomen heel de middag geslapen en vanavond een halve schijf duck uitmuntend op. Morgen weer een nieuwe dag, waarop we hopen dat eten en drinken en misschien weer wat beter is, en iedere dag weer een beetje verder opknapt