Indy's broertje Bommel gaat verhuizen !

Sinds vanmorgen weten we dat Bommel [ zo gaat ie straks ook heten] gaat verhuizen in de buurt van Nijmegen, naar de ''opa'' en ''oma'' van Ollie.
De oma van Kaylee en Beau past ook op [hond] Ollie. En Ollie is daardoor haar klein[hond] waar oma ook graag voor zorgt. Maar wat is er nou leuker als zelf zo'n lief puppy te hebben???!!! En Bommel was nog niet bestemd voor iemand.
En een pup van acht weken moet gewoon uitvliegen, de wereld gaan ondekken met zijn of haar nieuwe eigenaars. En dit is vooral voor de oma van Kaylee en Beau een grote uitdaging. Maar voor we Bommel gaan uitzwaaien blijft hij nog veertiendagen hier samen met Ollie omdat de familie nog op vakantie gaat.
Dus dat is ook voor onze Indy nog dikke pret, met haar broertjes nog veertien dagen de bedriegertjes te zijn. Overal achter onder door lopen en zo nu en dan de boel een beetje bewateren en bemesten............
Ook zijn we met Indy de eerste les op de hondenschool in de praktijk te brengen. Ondanks dat dit ons zevende hondje is [ niet dat er zeven honden bij ons wonen, maar alle honden die wij ooit hebben opgevoed zijn er zeven].
Vergeet je net als met kinderen een hoop van hoe dat nou moest.
En is het maar goed dat er een hondenschool bestaat net als ZWN in Hellevoetsluis, die je iedere keer weer uit de brand helpen als je weer eens dingen vergeten bent. En ook het zindelijk maken, je tilt ze op en zet ze buiten neer, dan lopen ze een stukje doen een plasje of een grote en lopen dan weer twee stappen en willen dan ondanks het lekkerste snoepje geen stap meer zetten. Je tilt ze weer op en draagt ze een stukje, en probeert weer of ze lopen.
Gisteravond had ik pijn in mijn buikspieren, ik dacht toen verrek ik heb weer buikspieren [ jaren niet gevoeld ]. Door het nemen van een pup kun je gewoon een bezoek aan de sportschool achterwege laten. [geintje !!!!].
En verder gaat het met Indy weer goed, ook met de blaasontsteking.
Haar plasjes zijn haast weer net zo groot als het Brielse meer!!!!

De belevenissen van Indy

Op 29 Mei is ons tweede nestje geboren van Donja en Calvin. Dit nestje bestond uit vier teefjes en vier reutjes. Uit dit nestje hebben we een teefje aangehouden, genaamd Indy en de stamboomnaam wordt Bella Donna Of Marjorie's Dream.
Bella Donna is de stammoeder van de kennel waaruit Donja de moeder van Indy vandaan komt, en alle Donja's uit die lijn zijn daar naar vernoemd.
Dus heet ze ook een beetje naar haar moeder.
En wij vonden het leuk om dit terug te laten komen in de naam.
De redenen van dit dagboek zijn: je vergeet zoveel van hoe het was toen je puppy klein was, ondeugende stoute dingen maar ook de dingen hoe leerde je nou hoe ze moest zitten en down moest gaan, wat deed je om te socialiseren enz.., en andere leuke grappige humoristisch dingen gewoon zonde om te vergeten.
Ik heb een hele leuke fisiotherapeute Vera die ik vaak vertel over de belevenissen met de honden als ik op haar werkbank lig.
Zij heeft vroeger zelf een Dobermann Pincher gehad en kan zich vaak inleven in een belevenis. Ze vroeg me laatst joh zou je het goed vinden als ik een van jouw pups eens meeneem naar huis en tegen mijn man zeg ik heb van Corry een pup gekregen omdat ze er niemand voor heeft.
Zo gezegd zo gedaan [ en bij Vera durf ik zoiets wel], dus Indy mee naar Vera's huis.
Het begon al goed doordat Indy een plasje deed op de mat [ ik dacht O O dit gaat lekker]. Vera's man zou rond 21.30 thuis zijn van zijn werk.
[ In die tijd heeft Indy twee plasjes en een grote neergelegd in de kamer. [ bleek achteraf]. Dus Vera vertelt dat Indy over was van de pups [ was niet zo] met haar poker face , waarop haar man zei dat zou je zonder overleg nooit doen een pup nemen. Dus helaas voor Vera haar man trapte er niet in.
Maar je zal de mensen de kost geven die dit werkelijk doen, voor hun partner een hond kopen, die van niets weet. Dan komt weer dat mooie Engelse gezegde :
A dog is not for christmas but for life