Dagboek van onze honden

Sunday, August 20, 2006

Bommel en het Zwitserleven gevoel


Deze leuke foto kreeg ik van de baasjes van Bommel, toen zij op vakantie waren in Italië. En zo te zien had Bommel het Zwitserleven gevoel opnieuw uitgevonden, zo ontspannen hij ligt op deze ligstoel. Hieruit blijkt maar weer eens te meer hoe goed zijn hondenleven is bij zijn baasjes Ellie en Ger. Even een complimentje Ger en Ellie, Bommel ziet er perfect uit!!! [ Even een weetje Bommel is de nest broer van Indy]. Zijn er nog meer pupkopers met een leuke vakantie foto met de hond dan ontvangen wij ze graag. Morgen is hier de schoolvakantie voorbij van de basisscholen en begint het gewone leven weer. Mathieu onze zoon heeft nog een week uitstel voor hij weer mag[ moet]. Momenteel is het hier [ letterlijk] honden weer, en komt er van een lekkere wandeling met Indy en Sarah maar weinig terecht, waar zij [en ik als baasje] van genieten. Vanmiddag ben ik [ weer of geen weer ], samen met Sarah en Indy en Tessa onze zwarte labrador naar het Oostvoorne's meer geweest. En hebben de dames lekker een paar tennisballen uit het meer kunnen halen.Het is ook maar goed dat er nog steeds mensen zijn die tennissen, zodat je af en toe nog weleens een paar afgekeurde tennisballen krijgt. Dit omdat als de dames een keer of tien zo'n balletje hebben gehaald ze er niet zoveel zin meer in hebben en deze rustig uit hun bekkie laten vallen op een plaats waar jij als baas er niet bij kan, ja of je moet ook even in het meer duiken. Helaas ben ik alleen een mooi weer zwemmer en niet als het koud is en pijpenstelen regent. Toen de honden weer in de auto zaten kwam ik tot een vervelende ondekking, n.l. Sarah had tussen de grote stenen gelopen en had een behoorlijke diepe snede in één van haar voetzooltjes. Thuis gekomen toch maar even "Ome Peer"gebeld [ onze dierenarts], die vertelde me dat je vaak aan dit soort dingen niet veel kan doen dan verbinden. Dit laatste heb ik gedaan en kan dan nog even langs komen om te laten kijken of er geen glas in zit. Sarah weer in de auto gezet en richting Oud- Beijerland gereden. Drie keer aangebeld, maar er werd niet open gedaan.De dierenarts had zeker elders een spoedgeval of had de bel afgezet en vergeten weer aan te zetten. Toen ik thuis kwam heb ik gauw nog even gekeken maar het bloeden lijkt gestopt, nu maar wel hopen dat het zaterdag zover is opgeknapt dat Sarah wel op kan voor haar KNJV C diploma in Zuid-Beijerland Nu even duimen voor ons.